Jagers - moordenaars deel III

De werkelijkheid is nog altijd gruwelijker dan je fantasie. Het is al vreselijk als je bedenkt wat dieren te lijden hebben in de bio-industrie en de intensieve veehouderij. Maar kijk je op Internet onder het hoofd 'Safari's dan krijg je pas een goed beeld van wat de mens hier op aarde eigenlijk aanricht.

Er zijn talloze 'bureaus' die u de gelegenheid bieden talloze onschuldige, vreedzame dieren dood te schieten. Een giraf bijvoorbeeld voor 2000 dollar. En waarvoor? Dikke, oude, volgevreten, laffe kerels, die geen enkel gevaar lopen, staan daar 'trots' met een geweer in hun poten bij hun buit geposeerd. Met een telescoopgeweer vanaf grote afstand een prachtdier neerschieten. Dat is nog eens mannenwerk!!

Laten we om te beginnen maar eerst in eigen land het dierenleed proberen te verzachten. Jaag alle partijen weg die achter de bio-industrie staan (het CDA het eerst) en de jacht goedkeuren. Laat uw geconditioneerdheid varen: wat kunnen we er aan doen? Neem het initiatief en verjaag deze beulen en moordenaars.

Jagers - moordenaars deel II

Er bestaat een jachtburo Trop, gevestigd in Polen, net over de Duitse grens, waar u voor een aardig bedrag in verschillende landen onschuldige dieren kunt neerknallen. De website is gemaakt door het ontwerpbureau van Marijke Jansen, die vond dat je dit voor 'scharrelvlees' best mocht doen:

De eigenaars van Jachtburo Trop zijn zo laf om alleen maar een postbusnummer te publiceren. Het bloedgeld kan wel veilig op hun bank worden overgemaakt.

Je zult toch als beer in Polen of als koedoe in Zuid-Afrika lekker rondlopen en opeens komen er zo'n stelletje plurken en ploerten, moordenaars dus, jou voor hun plezier neerknallen. Jammer dat er niet op jagers gejaagd mag worden.

Helaas is er tegen deze moordpartijen (nog) niets te doen. Onze regering handelt zelf in dierenleed (Veerman is daarvan het grootste voorbeeld) en andere regeringen zijn bang voor stemmenverlies.

Jagers - moordenaars

In deze donkere dagen moet de mens wat omhanden hebben want een hele dag binnen zitten bij je vrouw en kinderen is voor een stoere kerel toch maar niks. Op de'zaak' heeft hij gehoord dat je voor een beetje geld overal leuk kunt jagen en dan ontmoet je ook nog eens mensen van niveau. Want het vreemde is dat bij die jagers vaak ondernemers, industrielen, zogenaamde 'adelijke 'personen en nog wat figuren uit de hogere echelons zitten. Zouden ze zich op de zaak of thuis niet uit kunnen leven en moeten ze tijdens de 'jacht' hun bloeddorst stillen? Maar de buit is altijd fraai:

Hier ziet u zo'n trotse imbeciel. Blij dat hij een levend wezen om zeep heeft geholpen. Ook bij het zogenaamde 'koninklijk huis' is de jacht een levend begrip. Hoewel ze enige jaren geleden hebben toegezegd dat ze zich van de jacht zouden onthouden, is er in oktober 2005 toch weer een vergunning aangevraagd. Deze mensen, die zogenaamd aan het hoofd van ons staatsbestel staan en door niemand en niets ooit zijn gekozen, menen zich dit ook wel te kunnen permitteren. Als het Nederlandse volk nou niet zo geconditioneerd zou zijn ten aanzien van het 'Huis van Oranje' en via een referendum voor een president zou kiezen, dan pas zouden we in de land van een echte democratie kunnen spreken. Nu kunnen we alleen maar spreken van een schijnvertoning.

Het feest van het licht

We verheugen ons weer op de komende feestdagen. De korte dagen en de daarmee samenhangende duisternis maken ons des te meer bewust van het licht. Als de zon het verste punt heeft bereikt, keren we terug naar de dagen van nieuw leven en warmte. Dat moet gevierd worden. Ook de heidense volken in vroeger tijden vierden de terugkeer van het licht. Dat de christelijke gemeenschap zich dit feest heeft toegeeigend is niet meer dan een kwestie van plagiaat. Maar hoe vieren we dit feest? In een gepaste stemming en ons innerlijk oog gericht op de natuur die zich wederom gaat vernieuwen? Of vieren we dit feest zoals het de laatste decennia verworden is: een grote bras- en vreetpartij? De economie en de middenstand wachten in angstige spanning af. Natuurlijk gaan we heerlijk dineren. Mevrouw heeft net haar garderobe vernieuwd want zij moet gezien worden. Vooral het horloge van 17.000 euro, dat meneer haar geschonken heeft, moet zichtbaar gedragen worden.
Ook meneer laat zich niet onbetuigd. Een nieuwe, grote auto is toch wel het minste. En bij die bekende Italiaanse mode-ontwerper maar meteen een paar kostuums laten aanmeten. Wie weet wie je nog in het restaurant tegen komt. Ook zijn garderobe heeft diverse aanvullingen gekregen. De drankenkast en de wijnkelder zijn aangevuld. Wat kan ze nog gebeuren? Een bescheiden vraag: Is dit nodig? Kan het niet met wat minder? Kennelijk niet. Er is toch voor gewerkt? Bescheidenheid is hier niet op zijn plaats. We leven nu en we moeten het goed hebben. Maar zo goed? Blijft er nog wat over voor onze kinderen? De berichten zijn onheilspellend en deze foto laat zien dat ze niet onterecht zijn.
De aarde is bijna uitgeput. Maar wie bekommert zich daar om?

Geconditioneerde reflexen.
Deze hond begint te kwijlen als hij een stuk worst krijgt voorgehouden . Een signaal vanuit de hersenen naar de speekselklieren en het kwijlen begint. Ook bij de mens treden deze reflexen op. U gaat naar de auto-dealer en ziet daar de auto van uw dromen. Gelukkig kunt u zich nog enigszins beheersen waardoor het kwijlen achterwege blijft. Zodra u echter in deze 'auto' stapt, bent u een ander mens geworden. Uw ego zwelt op. U wilt de anderen laten zien wat voor mooie, grote, dure wagen u heeft kunnen kopen. Toch bent u niet helemaal tevreden want uw buurman heeft een nog grotere. Gelukkig blijft er nog iets te kwijlen over. Voor een volledig overzicht van uw kwijl-medemens kunt u op zaterdag ook naar de P.C. Hooftstraat in Amsterdam gaan.

De mens is ontworteld...
en ver verwijderd van alles wat de natuur hem heeft geschonken. Hij heeft in feite totaal geen voeling meer met het natuurlijke. Welstand heeft van hem een verwend, zelfzuchtig wezen gemaakt, dat steeds maar uit is op 'meer'. Deze mens is een prooi geworden van de reclame-industrie, die als voelhorens van het bedrijfsleven, er op uit is af te tasten wat de mens nog meer wil. Op de aarde wordt daardoor voortdurend een beroep gedaan om de menselijke behoeften te kunnen bevredigen. Aan elke impuls kan worden voldaan. U wenst een Hummer? We boren onze natuurlijke hulpbronnen aan en u krijgt een Hummer. U wilt met de kerst naar Zuid-Afrika? Geen nood. De natuurlijkie hulpbronnen staan voor u klaar. U wilt walvis-, beren-, struisvogel-, of-wat-u-ook-maar-wilt-voor-vlees eten? Wij schieten het voor u. Het kost wel wat maar dan heeft u ook wat. U staat te kwijlen bij een diamanten-collier? De oorlogs-diamanten uit Afrika lenigen uw nood. U zit daar toch niet over in? Als u het maar goed heeft. Kunt u zich nog herinneren hoe uw ouders en grootouders leefden? Wilden zij ook zoveel? Of waren ze met weinig tevreden? Misschien waren ze zo wel gelukkig. Met kerst ganzeborden, een pan hete chocolademelk op de kachel, tevredenheid en geluk alom. Een goed boek om uw blik te verruimen. 'Geluk was toen heel normaal'. Maar misschien niet helemaal uw stijl. Na 36 uur 'hard' werken wilt u wel eens lekker 'uit uw dak gaan'. Ja, de tijden veranderen. Maar wat er niet verandert is onze dierbare aarde. We plukken, graaien en plegen roofbouw op deze, onze enige mogelijkheid om te kunnen wonen en leven. Overbevolking, kaalslag, vervuiling? Ach, maak je toch niet zo druk!