Het feest van het licht

We verheugen ons weer op de komende feestdagen. De korte dagen en de daarmee samenhangende duisternis maken ons des te meer bewust van het licht. Als de zon het verste punt heeft bereikt, keren we terug naar de dagen van nieuw leven en warmte. Dat moet gevierd worden. Ook de heidense volken in vroeger tijden vierden de terugkeer van het licht. Dat de christelijke gemeenschap zich dit feest heeft toegeeigend is niet meer dan een kwestie van plagiaat. Maar hoe vieren we dit feest? In een gepaste stemming en ons innerlijk oog gericht op de natuur die zich wederom gaat vernieuwen? Of vieren we dit feest zoals het de laatste decennia verworden is: een grote bras- en vreetpartij? De economie en de middenstand wachten in angstige spanning af. Natuurlijk gaan we heerlijk dineren. Mevrouw heeft net haar garderobe vernieuwd want zij moet gezien worden. Vooral het horloge van 17.000 euro, dat meneer haar geschonken heeft, moet zichtbaar gedragen worden.
Ook meneer laat zich niet onbetuigd. Een nieuwe, grote auto is toch wel het minste. En bij die bekende Italiaanse mode-ontwerper maar meteen een paar kostuums laten aanmeten. Wie weet wie je nog in het restaurant tegen komt. Ook zijn garderobe heeft diverse aanvullingen gekregen. De drankenkast en de wijnkelder zijn aangevuld. Wat kan ze nog gebeuren? Een bescheiden vraag: Is dit nodig? Kan het niet met wat minder? Kennelijk niet. Er is toch voor gewerkt? Bescheidenheid is hier niet op zijn plaats. We leven nu en we moeten het goed hebben. Maar zo goed? Blijft er nog wat over voor onze kinderen? De berichten zijn onheilspellend en deze foto laat zien dat ze niet onterecht zijn.
De aarde is bijna uitgeput. Maar wie bekommert zich daar om?