Een niet gekozen staatshoofd!

Het is een vreemde situatie. We hebben een parlementaire democratie en daarbij een 'staatshoofd' dat door niemand is gekozen maar wel een vinger in de pap heeft bij regeringsformaties en andere democratische zaken.




Deze familie, de zogenaamde Oranjes, heeft al niet zo'n goede naam als het om democratie gaat. Prinsje Bernhard wilde bijvoorbeeld in de jaren zestig/zeventig het parlement op een zijspoor zetten omdat het alleen maar hindernissen opwierp om bepaalde besluiten te nemen. Lockheed bijvoorbeeld. Hij was in zijn jeugd ook lid van een niet bepaald democratische partij in Duitsland en zijn moeder was een fervente anti-democraat. Wat moeten we eigenlijk met deze mensen? Ons a.s. 'staatshoofd' lapt elke bepaling t.a.v. de jacht aan zijn laars. Zijn vrouwtje rijdt een slager bijkans het ziekenhuis in (terwijl ze uit een uitrit komt) maar wordt door allerlei hielenlikkers de hand boven het hoofd gehouden. Evenals haar criminele vader. Het Nederlandse volk is echter zo door en door stom en achterlijk geworden en gebruikt de grijze cellen (als ze die al hebben) zo weinig, dat ze bij elke 'koninklijke' gebeurtenis een paar lappen rood, wit en blauw aan hun gevel hangen. Samen met het voetbaltuig, dat zich binnenkort weer in het oranje steekt, vormen ze een doorsnee van de verwording van de Nederlandse maatschappij. Er wordt niet meer nagedacht. Ze huppelen achter een paar zogenaamde idolen aan (vergelijk het met de non-valeurs van de TV-pulpzenders) en denken dat ze iets geweldigs doen. Deze zogenaamde 'koninklijke'personen (er is niets koninklijks aan) hebben hun vermogen door roof en geweld verkregen en toch blijven ze door debielen en geestelijk gehandicapten aanbeden worden. Deze familie blijkt ook nog gelovig te zijn. Wellicht kunnen ze op een van de komende zondagen tot hun eveneens rechteloze godje bidden: Heer, verlos ons van den boze!