ZOU HET OOIT UITKOMEN?

Badend van het zweet lag onze "minister" van gezin en andere zaakjes in zijn bedje. Het elektronisch kinderdossier liet hem maar niet los. O, kon hij toch maar een paar van die lieve jongetjes met dat krullerige schaamhaar bekijken. In zijn fantasieen zag hij ze al voor zich:



Kon het kwaad dat hij er zo vaak aan moest denken? Hij had dominee al voorzichtig gezegd dat deze gedachten wel eens door zijn hoofd speelden, maar dat het waarschijnlijk kwam omdat zijn tegenstanders hem er zo mee pesten, terwijl hij toch alleen maar goede bedoelingen had. Dominee had gezegd dat hij zich maar vaak met de herehere in verbinding moest stellen en hem om raad moest vregen. Maar de herehere was kennelijk niet thuis of zat even of een ander melkwegstelsel, in elk geval kreeg hij geen gehoor. Hij besloot de Jacobsladder te gebruiken om persoonlijk met de herehere een woordje te wisselen. Maar welke moest hij nemen:










Deze was van de Gamma en hij vond dat-ie er niet erg betrouwbaar uitzag. Dan maar even naar een andere gekeken:







Deze leek hem wel wat maar er waren wel veel verleidingen onderweg en bovendien was hij van een concurrerend geloofje, dat kon hij dus niet maken.









Deze was van de katholieken, maar hoewel hij met dat clubje in het kabinet zat, haatte hij ze als de pest.







Hij besloot deze lieflijke natuurladder te nemen waar niemand een aanmerking op kon maken:





Zwoegend en zwetend begin de excellentie te klimmen. Z'n brilletje besloeg en hij kreeg wat last van hoogtevrees. Dage, nee weken leek het te duren maar eindelijk kreeg hij het eind een zicht. Een frisse, jonge vent kwam naar hem toe en vroeg wat hij wilde. Hij zei dat hij de herehere wilde spreken. De jongeman keek hem strak aan en richtte zijn wijsvinger op hem. Hij sprak hierbij de volgende woorden:

















Gillend en schreeuwend liet de excellentie zich razendsnel naar beneden zakken, sloeg de ogen open en zag de krulspelden van zijn vrouwtje naast zich. Uitgeput viel hij in een droomloze slaap.